Biblioteka grada („Srpska kruna“)
Danas Biblioteka grada i živo središte kulturnih zbivanja Beograda, zdanje u Knez-Mihailovoj 56, podignuto je 1870. godine kao hotel prvog reda u vreme kada se Srbija oslobađala turske vlasti i uticaja i okretala ka Evropi. Hotel je otvoren 15. novembra 1870. Bio je svojina trgovca Milije Pavlovića. Ime je „nasledio“ od vrlo poznate gostionice starog Beograda, koja se nalazila u Uzun-Mirkovoj ulici i bila vlasništvo kneza Aleksandra Karađorđevića. Gostionica je otkupljena za potrebe Opštinskog suda, a Milija Pavlović je dobio pravo da firmu, skinutu sa gostionice, postavi na svoj hotel.
Samo dve godine po otvaranju Pavlović prodaje svoj hotel i imanje pančevačkom trgovcu Konstantinu Jagodiću, a deceniju kasnije njegovi naslednici prodaju „Srpsku krunu“ braći Krsmanović, čuvenim beogradskim trgovcima. Prilikom podele imovine među braćom „Srpska kruna“ je pripala Aleksi Krsmanoviću i bila u njegovom vlasništvu sve do njegove smrti. Kad je osnovana zadužbina Alekse Krsmanovića, „Srpska kruna“ je postala deo zadužbinske imovine i to je bila sve do nacionalizacije 1958. godine.
Početkom 19. veka imanje na kojem je sagrađena „Srpska kruna“ pripadalo je opštini. Zabeleženo je da je ovaj prostor 1824. godine bio određen za prvu beogradsku pijacu, ali se pijaca tu nalazila vrlo kratko. Odatle je premeštena na današnji Studentski trg. Kao najraniji poznati privatni vlasnik imanja na kojem je sagrađen hotel „Srpska kruna“ pominje se porodica Mrcajlović, a prvi poznati zakupac hotela „Srpska kruna“ bio je Jevrejin Jovan Vuger. Pošto su u „Srpsku krunu“ dolazili najviđeniji Beograđani, Vuger je još 1875. godine u hotelu organizovao priredbe koje su izvodile strane grupe. Po izbijanju Srpsko-turskog rata, 1876. godine, hotel „Srpska kruna“ bio je privremeno pretvoren u ratnu vojnu bolnicu. Tokom ovog rata u njemu su odsedali strani novinari. „Srpska kruna“ je ugostila strane novinare i 1902. godine, kada je u njoj održan novinarski kongres. Prema nekim hroničarima, prva okupljanja masona vezana su za „Srpsku krunu“. Jovan Vuger, zakupac hotela, i sam je pripadao masonima, pa im je omogućavao da se u prostorijama hotela tajno sastaju.
Početkom Prvog svetskog rata hotel „Srpska kruna“ bio je oštećen i nije radio sve do 1916. godine. Oštećen je bio i tokom šestoaprilskog bombardovanja 1941. Posle renoviranja, 1943. godine, ovo zdanje zaposele su nemačke okupacione snage i napustile ga oktobra 1944. Nemce su u „Srpskoj kruni“ zamenili pripadnici jedinica Crvene armije, a 1. aprila 1946. godine zgrada je ustupljena Narodnoj biblioteci Srbije koja je čitaonicu za publiku otvorila godinu dana kasnije.
U zgradi nekadašnjeg hotela Narodna biblioteka Srbije nalazila se sve do 1967. godine, kada je preseljena u novoizgrađeno zdanje na Svetosavskom platou. Nekoliko narednih godina zgradu na uglu Knez-Mihailove i Ulice Tadeuša Košćuška koristili su najpre Akademija za pozorište, film, radio i televiziju, a potom Filozofski fakultet. Godine 1975. zgrada je ispražnjena i započeti su konzervatorski radovi i adaptacija prostora za potrebe Biblioteke grada Beograda.
Kao hotel, „Srpska kruna“ je u svoje vreme po svemu bio ugostiteljski objekat prvog reda. U njemu su odsedali stranci i domaći bogati gosti. Imao je 17 soba na spratu. Pet najboljih „gledale“ su na Knez-Mihailovu, a po šest soba se nalazilo u bočnim krilima. U prizemlju su se nalazile kafana, bilijarska soba, čitaonica i trpezarija. Hotel je u prizemlju prema Kalemegdanu imao terasu koja je bila vrlo atraktivna za goste. Površina hotela bila je oko 1.620 kvadrata. Velika vrednost današnje zgrade Biblioteke grada je to što je u popravkama posle ratnih bombardovanja i adaptaciji sedamdesetih godina prošlog veka najvećim delom zadržala prvobitni izgled i veličinu. Očuvanju autentičnosti zdanja doprinelo je u velikoj meri to što mu, sticajem srećnih okolnosti, prvobitna namena nije menjana punih sedam decenija.