Na zgradi u Vlajkovićevoj 11, gde je živeo književnik Skender Kulenović, 2. septembra, Nebojša Bradić, ministar kulture, i akademici Dobrica Ćosić i Matija Bećković otkrili su spomen ploču.
Uz prisustvo porodice, prijatelja i poštovalaca dela znamenitog umetnika, i na ovaj način je obeležena stogodišnjica njegovog rođenja. Ministar kulture podsetio je prisutne na reči Danila Kiša koji je za Skendera Kulenovića rekao da je rudar jezika.
– Delo Skendera Kulenovića je pokazalo da nema ideologije koja bi prevazišla jačinu jezika i reči i da je ovaj pisac pravi tvorac lepog jezika – rekao je između ostalog ministar kulture.
„Rodila majka“, rečenica je koju je Skender koristio za darovite umetnike, čuli smo akademika Matije Bećkovića a da nije ni slutio da ćemo to danas mi ovde reći za njega.
– Najrođeniji sin srpskog jezika sa kojim danas slavimo njegov 100. rođendan, sa spomen pločom, koja je novi ukras na obrazu Beograda. U ovu zgradu je prvi put Kulenović ušao 1953. godine iz nje poslednji put izašao 1978. godine. Sa ovom ploču ovde je zastao za sva vremena i on i njegova Stojanka majka sa tri sina sa Kozare – rekao je Matija Bećković.
Ispred opštine Stari grad, na otvaranju spomen ploče, bili su članovi Opštinskog veća Risto Raco i Zoran Mlađenović.
Risto Raco je istakao da opština Stari grad podržava akciju da poznati umetnici koji su živeli u Starom gradu dobiju spomen ploče. Nedavno je spomen ploču dobio Meša Selimović a sada i Skender Kulenović.
Skender Kulenović je rođen 2. septembra 1910. godine u Bosanskom Petrovcu, gde je završio osnovnu školu, a potom prelazi u Travnik. Tu je završio Jezuitsku gimnaziju. Već u trećem razredu gimnazije javio se sa prvim književnim radom, zbirkom soneta „Ocvale primule“. Zatim je studirao pravo na Zagrebačkom univerzitetu. Godine 1941. stupa u prvi partizanski odred Bosanske Krajine. Kulenović u ratu piše poeme, uređuje listove (Bosanski udarnik, Glas, Oslobođenje). Odmah posle rata je direktor drame Narodnog pozorišta u Sarajevu. Uređuje „Pregled“, „Književne novine“ i „Novu misao“. Jedno vreme je dramaturg Narodnog pozorišta u Mostaru, urednik u beogradskoj Prosveti. Zbog svog velikog književnog doprinosa izabran je 16. decembra 1965. za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a 21. marta 1974. za njenog redovnog člana. Umro je 25. januara 1978. godine u Beogradu.Najvažnija djela: Stojanka majka Knežopoljka, poema, 1945., komedije (Delidba, Večera, A šta sad?), 1947., „Ševa“, poema, 1952., Soneti, 1968., Divanhana, pripovetke, 1972., Gromovo đule, priče za djecu, 1975., Ponornica, roman, 1977.