U Ustanovi kulture Gradske opštine Stari grad „Parobrod”, Kapetan Mišina 6a, večeras , 22. januara, u 19 časova biće svečano otvorena izložba „Nikola Nestorović – Portret jedne epohe”.
Ovu izložbu o jednom od naših najvećih arhitekta, čiji obimni stvaralački rad i danas predstavlja okosnicu istorijskog jezgra Beograda, priredili su Ustanova kulture „Parobrod” i Zavod za zaštitu spomenika grada Beograda.
„Decenije na prelomu vekova – dugog devetnaestog i kratkog dvadesetog – predstavljaju razdoblje kulturnog, naučnog i političkog uspona Srbije, ostvarenog delovanjem izuzetnih pojedinaca. Visoko obrazovana građanska i intelektualna elita, neumornim delovanjem u okviru sopstvenih profesija i aktivnim sudelovanjem u javnom životu Beograda, doprinela je ubrzanom kulturnom i društvenom napretku. Upravo tokom tog perioda odigrala se i najupečatljivija transformacija Beograda iz orijentalne varoši u evropski grad, prvenstveno stvaralačkim delovanjem prve generacije arhitekata rođenih u Srbiji, školovanih na Velikoj školi, a specijalizovanih u inostranstvu, pre svega u Nemačkoj.
Jedan od najproduktivnijih stvaralaca te generacije bio je arhitekta Nikola Nestorović (1868, Požarevac – 1957, Beograd). Veći deo njegovog obimnog stvaralačkog rada, ostvarenog u Beogradu, i danas predstavlja okosnicu istorijskog jezgra grada, što potvrđuje i broj od 12 zdanja koja su utvrđena za kulturna dobra.
Projektantski opus, nastajao je u prve tri burne decenije dvadesetog veka (1899–1927), tokom kojih je srpska arhitektura prešla put od konzervativnog akademizma i romantizma preko secesije i nacionalnog stila do konsolidacije modernizma. Nestorovićevo stvaralaštvo oscilira između akademizma i secesije, unoseći u graditeljstvo Beograda srednjoevropski duh, pre svega uticaje berlinske arhitekture. Pored toga što su definisala urbano tkivo grada, dela Nikole Nestorovića su pomerala granice stvaralaštva u Srbiji, počevši od zgrade Uprave fondova – današnjeg Narodnog muzeja, Beogradske zadruge i hotela „Bristol“, Zgrade sa zelenim pločicama, Grand pasaža, a kasnije i Univerzitetske biblioteke i zgrade Tehničkog fakulteta.
Nestorovićev privatni život bio je duboko isprepleten s profesionalnim, gradeći jedinstvenu sliku poželjnog kulturnog modela“